سعدى تو فقط بگو وا بده ،وا ميدم!!

امشب مدام فکر دومین go زندگی در سرم فر میخوره و نمیدونم اینکه ذهنم داره تلاش میکنه کاملا منطقی همه معایب و خوبیهاش رو برام ردیف کنه داره کمکم میکنه برای تصمیم گرفتن یا تردید رو میخواد به جونم بیندازه تا نرم. تا بمونم. بمونم و نقطه امنم رو بچسبم. ذهنم تلاش میکنه تمام اتفاقات اخیر، تمام چیزهایی که سرشون غر زدم و دغدغه ام بود رو جلوی چشمهام بیاره و ناخودآگاه بگه حالا که به خودت رسید باید وا بدی؟ دیگه مهم نیستن؟و باز وادارم کنه جواب بدم که باید الویت بندی کنم و تصمیم بگیرم و چه تصمیم سختیه. کندن و تغییر. رفتن و دور شدن از چیزی که به معنای واقعی کلمه برام مفهوم زندگی رو پیدا کرده و برای التیام خودم فکر میکنم این اشل کوچیکی از سومین goست و باید خودم رو برای اون لحظه آماده کنم.جا داره به مولانا بگم همونطور که «عالمی را یک سخن ویران کند/ روبهان مرده را شیران کند» یک وسوسه و پیشنهاد هم میتونه شبیه سخن عمل کنه و این بستگی به من داره که این وسوسه رو چطور جواب بدم با ویرانی یا شیر شدن؟ سعدى تو فقط بگو وا بده ،وا ميدم!!...